2.

Niestety muszę chodzić do szkoły . Teraz czeka mnie konfrontacja z nowymi ludźmi. Strasznie się bałam . Co jeśli się wygłupię albo mnie nie polubią ? Trudno ! Raz się żyje ! Najwyżej będę samotna i skupię się na nauce .

- Steph ! Ubrałaś się już ? Śniadanie – zawołała mnie mama. Wzięłam ubrania i skoczyłam do łazienki po jakieś ciuchy . Wybrałam czarne rurki , białą koszulę i miętowe balerinki z ćwiekami. Uczesałam sobie kłosa i lekko go poszarpałam , aby uzyskać delikatny nieład. Makijażu nie potrzebuję i nie lubię , najwyżej przejechać usta błyszczykiem , nic więcej. Zadowolona z efektu zeszłam na śniadanie . Mama przygotowała mozzarellę z pomidorami . Moje ulubione !

- Coś się stało ? Jesteś taka niewyraźna . – zmartwiła się mama ,ale ja potrząsnęłam głową. Tylko trochę się bałam , a to nic specjalnego więc po co się zamartwiać .

Nagle zobaczyłam , że z mojego talerza zniknęła mozzarella.

- Co ?! Uciekające śniadanie ? EDDIE !

Jak na komendę Ed wyszedł spod stołu . Miałam ochotę sobie trzasnąć ręką w głowę. KIM ON JEST? Kosmitą , dwulatkiem czy może osłem przebranym za mojego brata ?

- Co ty tam robiłeś i czemu na moim talerzu brakuje MOJEGO sera ?! – wrzasnęłam na niego

- Eeee . Magia? – najinteligentniejsza odpowiedź mojego brata …

- JA CI DAM MAGIĘ ! – krzyknęłam i odeszłam od stołu . Wbiegłam jeszcze na górę zabrać plecak .

Stałam na przystanku i czekałam aż autobus podjedzie . Chwilę później zauważyłam niewyraźny żółty kształt . Przesunęłam się trochę i czekałam aż się zatrzyma . Autobus był coraz bliżej , powinien się zatrzymać , ale pojechał dalej . Machałam rękami i krzyczałam za nim , kiedy zniknął z pola mojego widzenia dałam sobie spokój i opuściłam zrezygnowana ręce. Pozostawało mi iść na piechotę .Nie uśmiechało mi się to .

Biegłam ile sił w nogach . Zostało pięć minut do dzwonka. Nie chciałam się spóźnić na pierwszą lekcję i narobić sobie kłopotów. Minęłam kilku ludzi , patrzyli na mnie jak na wariatkę . No pięknie ! Chciałam żeby ludzie tutaj uznali mnie za zdrową , ale nie ! Zawsze musi coś nie wyjść.

Do szkoły dotarłam równo z dzwonkiem. Musiałam jeszcze skoczyć do sekretariatu po plan lekcji. Na stówę spóźnię się na lekcję. Jeszcze jeden problem był taki , że nie wiedziałam gdzie znajduje się to miejsce . No ale nic . Jak kogoś spotkam , zapytam .

Około pięciu minut zajęło mi szukanie sekretariatu , dostałam plan lekcji . To teraz zostaje mi tylko popędzić na lekcję .

- Szlak !

Niestety sala w , której mam aktualnie lekcję jest gdzieś po drugiej stronie szkoły . Wystartowałam jak z procy . Teraz liczy się tylko jak najszybciej dotrzeć na lekcję. Minęłam kilka zdziwionych twarzy . Jeszcze lepiej !

Na lekcję dotarłam kwadrans później . Stanęłam  przed wejściem do klasy i wzięłam głęboki oddech … Otworzyłam drzwi.

- Dzień dobry . – przywitałam się niepewnie . Byłam pewna , że nauczycielka wybuchnie i będzie na mnie krzyczeć , co sobie wyobrażałam spóźniając się . Jednak tego nie zrobiła , tylko uśmiechnęła się ciepło .

- Dzień dobry . Nic się nie stało . Pewnie nie mogłaś się odnaleźć. Rozumiem. Nowa szkoła i takie tam . Jak się nazywasz?

- Stephenie Louis . – odpowiedziałam , trema nadal mnie paraliżowała .

- Dobrze Stephanie . Usiądź koło … - kobieta zamyśliła się i pewnie szukała po klasie miejsca na którym mam usiąść – usiądź koło Susie . – wskazała ręką na szatynkę .

Skinęłam głową i powędrowałam w stronę ławki dziewczyny . Czułam na sobie ciekawskie spojrzenia innych osób . Myślałam , że zaraz zwymiotuję . Usiadłam na krześle obok dziewczyny . Ona uśmiechnęła się promiennie .

- Cześć . Jestem Susie Montgomery .

Skinęłam głową i wydobyłam z siebie niezrozumiały bełkot .

- Wiem – pewnie chodziło jej o moje imię , tak przypuszczałam. – Pochodzisz z Anglii ? Słyszałam , że to piękny kraj ! Zawsze marzyłam żeby tam jechać .

- Mhm . Nawet . Ale moim zdaniem lepiej jest tu . – Ledwo z siebie coś wydusiłam , nie wiem dlaczego , ale coraz bardziej ogarniała mnie trema . Spojrzenia innych robiły się bardziej natarczywe . Miałam dość . Chciałam jak najszybciej wyjść z klasy .

- Aha . Jeszcze chciałam ci powiedzieć , że to jest pani Glow , nauczycielka matematyki . Bardzo miła , ale jeśli chodzi o naukę ostra . – uśmiechnęła się do mnie promiennie . Zaczynałam ją lubić . Widać od razu , że nie jest fałszywa . Tak jak moi byli ‘’przyjaciele’’ w Anglii .Chociaż nie wiem , może ja za szybko zaczynam ufać ludziom . Trzeba się wziąć w garść .

Lekcja minęła szybko . Nareszcie moja upragniona przerwa . Wyszłam z klasy , po chwili dogoniła mnie Susie .

- Następny jest francuski . Umiesz ?

- Mhm . – zmusiłam się do lekkiego uśmiechu , wizja następnej lekcji to był horror . – Jacy są tu ludzie ?

- A jak myślisz ? Tak jak w każdej szkole , zdarzają się wielkie wredne divy , są kujony , prymusi, lizusi , ludzie normalni i ci bardzo teges .

- Aha . Strasznie się boję . Nie wiem czy mnie tu polubią .

- Nie ! Tym się nie martw . Ludzie nie mają nic do gadania , jeśli coś im nie pasuje to oni mają problem , ty jesteś spoko . – skinęłam głową .

- Tak myślisz ? – zapytałam , nie wiedziałam czy mówi szczerze z tym , że jestem spoko , ale, jej rada żebym się nie martwiła była bardzo dobra i na pewno się do niej zastosuję .

- Tak ,tak myślę i myślę też , że powinnaś mi opowiedzieć jak to jest tam , w Anglii ?

I tu się rozpoczynała moja długa opowieść o tym co jest w Anglii , jacy są ludzie itp. Itd. Nie wiem jakim cudem , ale wygadałam się jej o Jaredzie i mojej rodzinie . Ona poklepała mnie po plecach i znów powiedziała żebym się nie martwiła . Jak stara przyjaciółka .

 Doszłyśmy do mojej szafki . Tak się zagadałam z Sus ,że gdy otwierałam szafkę , walnęłam drzwiczkami jakiegoś kolesia .

- O BOŻE ! PRZEPRASZAM ! – spojrzałam na chłopaka . Dosłownie wryło mnie w ziemię , osobnikiem tym okazał się niejaki JUSTIN BIEBER ! Nigdy nie byłam jego fanką ,nie jestem i prawdopodobnie nie będę . Lubuję się bardziej w ostrzejszej muzyce . Jednak byłam zdziwiona, że ktoś taki chodzi do szkoły z kimś takim jak JA !

- Spoko jakoś przeżyję . – uśmiechnął się jak gdyby nigdy nic . – eee… halo ! Żyjesz ? Tak rozumiem , że ….

- Nie ! Nie jestem twoją fanką i nie będę piszczeć . Tylko trochę się zdziwiłam , że … no ! Chyba wiesz ?

- Nie wiem – wzruszył ramionami – Justin jestem .

- Wiem – uśmiechnęłam się , a on się zaśmiał – Stephanie . – podał mi rękę , delikatnie ją ujęłam i szybko puściłam . Wyczułam , że kilka zazdrosnych dziewczyn , do , których jeszcze nigdy nic nie powiedział , patrzy się na mnie .

- To my idziemy ! – do akcji wkroczyła Sus i pomachała do grupki chłopców , jednak mi bardziej się wydawało , że pomachała głównie do jednego blondyna , którego imienia nie znałam , ale się dowiem .

_____________________________________________________________________

No to mamy 2 rozdział . Wiem ! Pierwszy był wczoraj , ale nie mogłam się powstrzymać ;D

Rozdział dedykuję Karolinie , która ma dziś imieniny :* i Ance za to , że zmusiła mnie do założenia tego bloga !

Napiszcie czy może być , co jest źle , a co wam się podoba ;) (długie komentarze bardzo mile widziane :3

POZDRAWIAM I DO NASTĘPNEGO !