1.

Nazywam się Stephenie Louis . Jestem zwykłą nastolatką , pochodzę z Londynu . Wiek ? 17 lat . Ja , moja Lucy , brat Eddie , wyprowadzamy się właśnie z Londynu do USA . Tata z mamą rozwiedli się, a ona nie chce zostać w tym miejscu , bo wiąże się z nim zbyt wiele złych wspomnień . Tak więc siedzę właśnie w taksówce , która wiezie nas na lotnisko .

- Mamo ….. mamo ….. mamo !

- Tak kochanie ? – chciałam zapytać ile jeszcze będziemy jechać , ale gdy ujrzałam błyszczące krople na jej policzku i rozmazany tusz , zmieniłam zdanie .

- Mamo nie martw się ! Wszystko się ułoży . Obiecuję . – wspięłam się lekko na oparcie fotela przede mną i położyłam rodzicielce rękę na ramieniu w geście otuchy .

Usiadłam z powrotem na siedzenie . Wzięłam moją MP4 i włożyłam słuchawki do uszu . Puściłam muzykę i rozmyślałam jak to będzie tam . W  USA , w zupełnie innym świecie . Chciałabym żeby było jak dawniej , moi przyjaciele , idealna rodzina . Choć moja rodzina nigdy nie była idealna , tata od kilku lat zdradzał mamę z jakąś młodą laską . Mama totalnie się załamała jak się o tym dowiedziała . Nie chciała jeść , pić , nie spała , nie robiła nic . Dopiero ja i Eddie postanowiliśmy wysłać ją na terapię . Poprawiło jej się . Znacznie poprawiło . Na tyle , że zdołała wziąć się w garść i wyprowadzić z kraju . Jednak najbardziej boli mnie to , że mój były chłopak – Jared . Typowy wyidealizowany przeze mnie obrazek chłopaka . Tak naprawdę okazał się dupkiem . Potrzebna byłam mu tylko dla szpanu i zaspokojenia swoich potrzeb . Eddie tyle razy mówił mi , że zobaczę jeszcze , że to kompletny skurwiel , a jak go zostawię to mnie  zniszczy . Gdy powiedziałam mu , że muszę wyjechać , wkurzył się totalnie . Wyzywał mnie od szmat i dziwek , że jak sobie to wyobrażam , że go wykorzystałam . Zgnoił mnie przy wszystkich !

Po moim policzku spłynęła łza . Jedna jedyna słona łza . Teraz to już koniec , zaczynam nowe życie ! Nie czas na sentymenty . Jared to przeszłość . Tam nie będą się ze mnie naśmiewać . Nie znają mnie . Eddie chyba zobaczył , że płakałam więc jak to ma w zwyczaju starszy brat , przesiadł się na siedzenie obok mnie i delikatnie przytulił . Mama odwróciła się w naszą stronę i uśmiechnęła się promiennie . Pierwszy raz od incydentu z tatą . Powróciła Lucy Louis . Najszczęśliwsza , najpiękniejsza i najukochańsza kobieta jaką świat widział .

- Czas rozpocząć nowe życie . Czas to wszystko zakończyć . Spalić wszystkie mosty , które za nami prowadzą . No to co dzieciaki , bierzemy zapalniczkę i do dzieła .

Zaśmiała się , tym swoim starym dobrym śmiechem . Melodyjnym i szczerym  . Zaczęłam płakać , płakać ze szczęścia . Teraz nic nie może mi stanąć na drodze , to mój świat , kolorowy w , którym istnieją tylko trzy osoby . Ja , mama i Eddie .

- Kocham was – szepnęłam i przytuliłam wszystkich do siebie .

Zanim się obejrzeliśmy byliśmy już na lotnisku w Ramada Encore Airport . Byłam pod wrażeniem , ale bałam się . Bałam się latać . Lecz tym razem byłam bardziej podekscytowana. Zaczynam nowe życie , to chyba bardziej się liczy niż lot samolotem . Uśmiechnęłam się na tę myśl . Pisnęłam cicho z radości , ale jak to mój kochany braciszek , musiał to usłyszeć . Więc , żeby było śmieszniej , zaczął mnie przedrzeźniać . Pisnął tak samo , ale trochę głośniej i zrobił tę samą ‘’figurę’’ . Ja nie byłam dłużna i przyłożyłam mu z pięści w ramię . Tym razem pisnął , ale z bólu .

- Ała ! Dziewczyno , ale masz prawego sierpowego – teatralnie skrzywił się i przetarł ramię .

Przeszliśmy przez lotnisko na odprawę , a następnie zanieść walizki do luku . Zmierzaliśmy do bramek gdzie miała się odbyć ostatnia odprawa i mieliśmy czas wolny . Mogłam pochodzić sobie po sklepach , kupić gazetę , żeby mi się w samolocie nie nudziło . Ale pewnie na to nie będę musiała narzekać , bo mój brat wymyśli jakieś rozrywki .

Szliśmy przez pasaż , była masa ciuchów , nie jestem fanką kupowania ubrań , ale niektóre były bardzo fajne . Następnie minęliśmy kilka kafejek , restauracji , perfumerii i innych sklepów .

- To gdzie idziemy ? – zapytałam .

- Idziemy już do wyjścia , pora lecieć dzieciaki ! – krzyknęła do nas uradowana mama . Widać było w jej oczach , że jest szczęśliwa . Widząc to pociągnęłam oboje za rękę w stronę wyjścia do samolotu .

W samolocie :

- Ed ! Przestań ! Mówię ci coś ! Chcę czytać !

- Nigdy! – jak już mówiłam , w samolocie nie można się nudzić jak leci Eddie . Mój starszy młodszy brat . Nierozgarnięty 19-latek .

Pół godziny później :

- Eddie ! Mówiłam ci coś . ZOSTAW MNIE ! Chcę czytać .

- Czytasz to już od godziny ! Kobieto weź to zostaw bo cię książka zabierze . Pograj ze mną w kamień , papier i nożyczki .

- NUDZI CI SIĘ ?

- Tak !

- Kamień to ty masz zamiast głowy , papier zamiast mózgu , a ja z chęcią cie potnę tymi nożyczkami !

- Jauć ! Jak ty tam będziesz żyć . Wszyscy wezmą cię za nudziarę ! AMERYKA TO NIE ANGLIA !

- I dobrze !

4 godziny później :

- Steph ! Zostaw książkę za 20 minut lądujemy !

- Steph …. Steph nie gadaj że śpisz . KATASTROFA ROZBIJAMY SIĘ !

- CO ?! – zerwałam się jak oparzona , ale jak zobaczyłam , że wszystko jest w jak największym porządku odetchnęłam z ulgą i katastrofalnie się wkurzyłam .

- JA CI DAM KATASTROFĘ ! PUSTAKU !

- To zagrasz w papier , kamień i nożyce ? –zapytał jak gdyby nigdy nic , z miną aniołka .

- NIGDY ! – odwróciłam się i znów zaczęłam czytać książkę . Nie miałam ochoty na żadne głupie gry mojego niedorozwiniętego braciszka , a tym bardziej , że serce biło mi dalej jak oszalałe . Przysięgam , że kiedyś go zabiję . Po jakiś 15 minutach usłyszałam głos stewardessy , że schodzimy do lądowania .

- … prosimy ustawić fotele w pozycji wyjściowej i zapiąć pasy . Dziękujemy .

Mój pierwszy lot samolotem , cholernie się bałam . Z  opowieści moich koleżanek dowiedziałam się , że lądowanie to najgorsza część lotu . Zacisnęłam zęby tak żeby mój brat nie zauważył i nie zaczął się ze mnie śmiać .

- AMERYKO WITAJ ! – ryknął na cały regulator mój brat , jak zwykle gdziekolwiek jesteśmy, on na dobry początek musi nam narobić wstydu .

- Ogarnąłbyś się trochę . Chciałabym żeby chociaż tutaj normalnie na mnie patrzyli . Ale nie ! Ty musisz zawsze coś odwalić !

- Boże siostra wyluzuj ! Trzeba się trochę …..

- Zamknij się już ! – krzyknęłam . Miałam dość już tych jego wygłupów . Czasami trzeba , ale bez przesady . Ile on ma lat 9 czy 19 ?

Poszliśmy odebrać walizki , a następnie złapać taksówkę , żeby zawieźć walizki do hotelu . Wzięliśmy pierwszą lepszą taksówkę . Jechaliśmy autostradą . To nie tak jak w Anglii , wszędzie pustkowie koło autostrad  . Tutaj były wieżowce , centra handlowe , wszędzie światła . Byłam oczarowana ! Mama mówiła , że z naszego domu będzie widać napis ‘’Hollywood ‘’ . To właśnie najbardziej chciałam zobaczyć . Cieszyłam się niesamowicie . Nareszcie !

Mama wreszcie szczęśliwa , ja nie będę musiała znosić oszczerstw mojego byłego , a mój brat… dalej nie ma mózgu . I z tego się cieszę niesamowicie . Nowe życie , nowi znajomi , nowa miłość (może) i stary brat ! Teraz tylko odwieziemy walizki do hotelu i tak jak postanowiliśmy ,zjemy kolację w jakiejś restauracji  . Tę noc spędzimy jeszcze w hotelu , a następną już w nowym domu .

- W HOLLYWOOD ! Będziemy mieszkać w Hollywood ! AAAA . Nie wierzę . – krzyczałam na cały głos ! Już zjedliśmy , ale mama postanowiła , że wstąpimy jeszcze do Central Parku .

- Nie wierzę ! Moja siostra , która chciała żebym się zamknął bo będą patrzeć na nas jak na idiotów ……

- Zamknij się ! – walnęłam go w to samo miejsce co jeszcze w Anglii .

- Dzieciaki – mama pokiwała głową – nie kłóćcie się już . Zostawmy to i zacznijmy żyć . Nareszcie od tych kilku miesięcy !

Rzuciłam się na nią i mocno przytuliłam , znów płakałam , znów ze szczęścia .

Następnego dnia :

- Okej , to zaczynamy rozpakowywanie się i wybór pokoi . Do dzieła , biegnijcie ! – krzyknęła mama .

Pobiegłam pierwsza trzeba zająć największy pokój . Było ich kilka , każdy innego rozmiaru . Było kilka dużych , ale żadnego nie wyobrażałam sobie jako mojego pokoju . Dom był dwupiętrowy , ale ja znalazłam jeszcze kolejne , wąskie schody . Prowadziły one na poddasze . Pomieszczenie wyglądało na malutkie . Od razu jak je zobaczyłam wiedziałam jak je urządzę . Ściany fioletowe i zielone , jasne panele , puszysty dywan , kolorowe łóżko obładowane poduchami , biurko i inne półki i regały .

- Znalazłam ! – krzyknęłam tak żeby inni usłyszeli . Weszłam na środek pokoju i zrobiłam piruet . Już wiedziałam , że będzie tu cudownie . Po chwili zbiegła się cała rodzinka , Ed wydał z siebie jęk niezadowolenia .

- Czemu ja tego poddasza nie znalazłem wcześniej ?

- Bo ja miałam szczęście ! – zaśmiałam się dźwięcznie ,pusty pokój zrobił charakterystyczne echo . Jeszcze bardziej mi się tu podobało .

- Dobra . Teraz biegniemy po kartony i urządźmy się już trochę . Mój znajomy mieszka tu niedaleko , zaraz przyjedzie i pomoże nam trochę w meblowaniu i wniesieniu materacy – wytłumaczyła mama i zeszła szybko na dół bo właśnie zadzwonił dzwonek .